Breinvriendelijk leren

Breinvriendelijk, daar worden we ons allemaal steeds meer bewust van.

In mijn werk heb ik te maken met jonge kinderen – voor hun manier van leren is gelukkig steeds meer aandacht in het land. Degenen die dit bespreekbaar maken hopen dat er iets significants gebeurt in het

Lukt het de toren van rietjes en spelden om te blazen? Hoe stevig is de constructie?
Lukt het de toren van rietjes en spelden om te blazen? Hoe stevig is de constructie?

onderwijs zodat onze kinderen meer kans van slagen hebben en niet te vroeg als ‘schoolkind’ behandeld gaan worden (en daardoor direct in de zone ‘alarm!’ en ‘extra aandacht’ komen op school). Kinderen groeien nl. niet allemaal even hard, hoe logisch is dat.
En áls ze dan als ‘schoolkind’ geclassificeerd worden, vinden ze het nog steeds leuk om met de handen te werken, reken daar maar op.

Laten de opleidingen en methodemakers hier nu alvast op anticiperen en nadenken over hoe je inzichtelijk houdt waar iedereen mee oefent en áls ze dan toe zijn aan het schoolse leren, zorgen dat de rest van de klas aan het werk kan of blijft op momenten dat de leerkracht nodig is voor dat specifieke kind of groepje kinderen.

Eerlijk gezegd klinkt thuisonderwijs zo gek nog niet. Differentiatie lijkt me daar best goed te doen. Wie heeft daar ervaring mee?